Groepstherapie

Ik heb in de groep gewerkt aan het op waarde schatten van hoe iemand iets zegt of schrijft. Sommige gesprekken of e-mails kwamen erg hard en diep bij mij binnen en brachten me uit balans. Ik interpreteerde de dingen die op dat moment gezegd werden niet zoals de zender ze bedoelde. Ik was geneigd daar zelf een zwaarder/heftiger verhaal van te maken en raakte daardoor van slag, ik kon erdoor in paniek raken, kortom; uit balans. Op zulke momenten leek ik ook alleen nog maar uit die afwijzing (want zo voelde het) te bestaan.

Ik was op zoek naar hoe ik de balans in mezelf kon bewaren zonder aan de haal te gaan met iets wat misschien helemaal niet zo bedoeld was. Daaraan gerelateerd las ik in een e-mail die erg positief was, maar 1 negatief (of relatief negatief) ding bevatte, alleen het negatieve punt en ging daarmee in mijn hoofd aan de haal. Oftewel; ik las alleen de negativiteit.

Van mijn mede groepsleden geleerd te luisteren en vragen te stellen. Vooral dat laatste, namelijk te vragen naar wat iemand bedoelt, vragen om verdere uitleg, in plaats van er mijn eigen draai aan te geven en me afgewezen te voelen.

Door de groepstherapie heb ik nu beter contact met mezelf. Ik luister beter naar m’n lijf en wanneer iets niet “goed voelt” durf ik eerder het gesprek met mijn partner of op mijn werk daarover aan te gaan. Ik ben op mijn werk meer mezelf. In vergaderingen luister ik beter naar wat men zegt, trek minder snel conclusies en stel vragen, waardoor de kans veel kleiner is dat iets in mijn hoofd heel groot wordt.Ik voel me minder snel aangevallen.

Wat ik belangrijk aan groepstherapie vind, is dat verhalen van mensen uit de groep soms iets triggeren bij je. De verhalen zetten je aan het denken, als in “hoe zou ik in die situatie reageren” of het triggert iets uit je eigen verleden wat je onbewust hebt weggestopt. Of het brengt je herkenning. De herkenning (het krijgen ervan is ook heel prettig), het stellen van vragen aan elkaar, elkaar “gebruiken” om een gezinssituatie na te bootsen in een erg veilige omgeving vond ik erg prettig. En zeker dat laatste aspect, dat alles in zo’n veilige omgeving gebeurt. Je kunt in die veilige omgeving iets uitproberen voordat je dat in de wereld daarbuiten toepast.

Het geven van feedback aan elkaar vond ik erg waardevol en daarbij ook de verschillende gezichtspunten. Soms zit je zelf in een bepaald patroon of bekijk je iets alleen nog maar vanuit 1 hoek en dan is het verfrissend om ook eens een andere invalshoek te horen.

Lieve Sheila,

Bedankt voor je goede begeleiding tijdens mijn zelfonderzoek. Ik waardeer je liefdevolle ondersteunende feedback, en ook de manier waarop je mijn gevoelens soms mooi kon verwoorden als ik er zelf soms niet uit kwam. Je goede vragen brachten mij steeds dichter bij mijn pijn, zodat ik het “echt” kon voelen. Door het geduld en respect vanuit jullie (Anne Schoon en Sheila Hulsthoff), voelde ik steeds meer ruimte om met mijn blokkades voor de dag te komen. Het begin van de therapie vond ik heel spannend, maar gaandeweg kreeg ik meer vertrouwen. Ik heb me geborgen gevoeld. Dankjewel.

Mijn deelname aan de groep was tweeledig. Zowel in mijn verhouding als in mijn werk had ik heel sterk het gevoel dat ik was vastgelopen en dat er geen enkele ruimte was om daarin verandering te brengen. De tweede reden was dat ik vond dat ik slecht functioneerde in groepen. Ik had moeite met zichtbaar zijn in een groep en daar had ik, vooral op mijn werk, veel last van. Aan deze twee zaken heb ik in de groep gewerkt. Het voordeel van werken in een groep was dat het een soort oefen situatie bood voor de dagelijkse werkelijkheid. In de groep kon ik veilig oefenen al bleef het ook steeds spannend. Ik heb voortdurend sterk het besef gehad dat ik voor mijn eigen belang aan de groep deelnam en dat ik, als ik werkelijk verandering wilde, mijzelf wel moest laten zien in de groep.

Van mijn medegroepsleden heb ik onder andere geleerd dat mijn inbreng in de groep er toe deed. Dat gevoel gaven Anne en Sheila (therapeuten) me zeker ook. Ook had ik continue het gevoel dat de groep en zeker ook Anne en Sheila oprecht en eerlijk waren in hun aanpak en feedback. Hierdoor kreeg ik net het duwtje wat ik nodig had om ook buiten de groep meer plaats te durven innemen en te beseffen dat ook mijn mening er toe doet. Ook merkte ik dat ik dingen waar ik mee zat in mijn hoofd heel erg groot kon maken, zo groot dat het mijn hele doen en laten en welbevinden erg verstoorde. In de groep leerde ik dat het goed is om zaken niet te hoog te laten oplopen en om eerder met de dingen waar je mee zit naar buiten te komen. Ik wist dit eigenlijk al lang maar het is goed om er in een groep mee geconfronteerd te worden en er vervolgens mee te kunnen oefenen. Ik heb daar in een crisissituatie op mijn werk heel erg veel baat bij gehad waardoor mijn werk, dat voorheen als een molensteen om mijn nek hing, weer leuk werd. Tot mijn eigen verrassing keerde gezonde ambitie en zin in mijn werk weer terug. Een eyeopener was verder het besef dat ik heel rationeel en begripvol in allerlei situaties reageer maar daarbij verleerd ben om te voelen wat een situatie met mij doet. Dit blijft een punt waar ik steeds opnieuw bij stil moet staan.

Hoewel ik uiteraard voor mijn eigen belang aan de groep deelnam was het groepsproces heel inspirerend. De verhalen van de overige groepsleden leidden vaak tot herkenning en in elk geval tot betrokkenheid. Het waren veelal inspirerende en emotievolle bijeenkomsten waarin ook vaak veel plezier was. Het leerde mij te beseffen dat ieder mens in meer of mindere mate zijn eigen worsteling met het leven doormaakt en dat het goed is om elkaar daarin te steunen.

Groeps- en individuele laten zich wat mij betreft lastig vergelijken. Het groepsproces en de dynamiek in een groep vond ik heel inspirerend. Alle dingen die je in het dagelijks leven tegenkomt, kom je ook in een groep tegen (mensen die je wel of niet mag, waar je bang voor bent, die je vindt zeuren etc.). Een groep vergroot de dingen een beetje uit omdat je er echt een paar uur voor gaat zitten en exclusief met de groep en jezelf bezig bent. Daarbij komt dat ik met iets zat, mijn moeilijke functioneren in groepen, waarvoor groepstherapie zich extra goed leende.

Zelf had ik wel vaak last van een soort ongeduld en vond ik dat verandering te lang op zich liet wachten. Als je dan samen terugkeek waar ik “vandaan” kwam, dan waren er wel degelijk dingen veranderd.

Na de groepstherapie ben ik nog een jaar in individuele therapie geweest bij Sheila om sneller en dieper in te gaan op de vastgelopen verhouding met mijn partner.